düngen

De la Wikționar, dicționarul liber

germană

(Deutsch)

Variante

Etimologie

Din germana medie de sus tungen, tüngen < germana veche de sus gitungen.

Pronunție

  • AFI: /'dʏŋən/


Verb


Conjugarea verbului
düngen
Infinitiv düngen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
düngst
düngt
Indicativ imperfect düngte
Participiu perfect gedüngt
Verb auxiliar haben
  1. (agric.) a fertiliza, a îngrășa
    Ich dünge die Felder, damit der Salat besser wächst.

Cuvinte derivate

Cuvinte apropiate

Paronime

Referințe