duriță

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din dură + sufixul -iță.

Pronunție

  • AFI: /du'ri.ʦə/


Substantiv


Declinarea substantivului
duriță
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ duriță durițe
Articulat durița durițele
Genitiv-Dativ duriței durițelor
Vocativ duriță durițelor
  1. diminutiv al lui dură.


Traduceri

Anagrame

Referințe