glaubhaft

De la Wikționar, dicționarul liber

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana medie de sus g(e)loubehaft < germana veche de sus giloubhaft.

Pronunție

  • AFI: /'ɡlaʊ̯phaft/


Adjectiv

glaubhaft (comp. glaubhafter, sup. am glaubhaftesten)

  1. plauzibil, credibil
    Er konnte mir glaubhaft versichern, dass er die Wahrheit sagt.

Sinonime

Antonime

Referințe