wegwerfen

De la Wikționar, dicționarul liber

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din Weg + werfen.

Pronunție

  • AFI: /ˈvɛkˌvɛɐ̯fn̩/


Verb


Conjugarea verbului
wegwerfen
Infinitiv wegwerfen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
wirfst weg
wirft weg
Indicativ imperfect warf weg
Participiu perfect weggeworfen
Verb auxiliar haben
  1. a arunca
  2. a se descotorosi de, a se debarasa de

Sinonime