zischen

De la Wikționar, dicționarul liber

germană

(Deutsch)

Etimologie

Formație onomatopeică. Confer engleză siss.

Pronunție

  • AFI: /ˈʦɪʃn̩/


Verb


Conjugarea verbului
zischen
Infinitiv zischen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
zischst
zischt
Indicativ imperfect zischte
Participiu perfect gezischst
Verb auxiliar haben, sein
  1. a fâsâi
    Die Luft zischte aus dem Reifen.
  2. a sâsâi, a șuiera
    Als ich sie berührte, zischte die Schlange.
  3. a trece șuierând
  4. a sfârâi

Sinonime

Cuvinte derivate

Referințe