μαργαρίτα
(Ελληνικά)
Etimologie
Din italiană margarita, care provine din latină margarīta < greacă antică μαργαρίτης (margarítēs, „perlă, mărgăritar”).
Pronunție
- AFI: /maɾ.ɣaˈɾi.ta/
Substantiv
μαργαρίτα (margaríta)
| Declinarea substantivului μαργαρίτα | ||
| f. | Singular | Plural |
| Nominativ | μαργαρίτα | μαργαρίτες |
| Genitiv | μαργαρίτας | μαργαριτών |
| Acuzativ | μαργαρίτα | μαργαρίτες |
| Vocativ | μαργαρίτα | μαργαρίτες |