τρίγωνο
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică τρίγωνον (trígōnon, „triunghi”).
Pronunție
- AFI: /ˈtɾi.ɣo.no/
Substantiv
τρίγωνο (trígono)
| Declinarea substantivului τρίγωνο | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | τρίγωνο | τρίγωνα |
| Genitiv | τριγώνου, τρίγωνου | τριγώνων |
| Acuzativ | τρίγωνο | τρίγωνα |
| Vocativ | τρίγωνο | τρίγωνα |