ψίθυρος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică ψίθυρος.

Pronunție

• AFI: /ˈpsi.θi.ɾɔs/

Substantiv

ψίθυρος (psíthyros) m., ψίθυροι (psíthyroi) pl.

1. șoaptă, șușoteală

Cuvinte derivate

• ψιθυρίζεται
• ψιθυρίζω
• ψιθύρισμα
• ψιθυρισμός
• ψιθυριστά
• ψιθυριστός