bubiță

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din bubă + sufixul -iță.

Pronunție

  • AFI: /bu'bi.ʦə/


Substantiv


Declinarea substantivului
bubiță
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ bubiță bubițe
Articulat bubița bubițele
Genitiv-Dativ bubiței bubițelor
Vocativ bubiță bubițelor
  1. bubuliță.


Traduceri

Referințe