buniță

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din bună + sufixul -iță.

Pronunție

  • AFI: /bu'ni.ʦə/


Substantiv


Declinarea substantivului
buniță
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ buniță bunițe
Articulat bunița bunițele
Genitiv-Dativ buniței bunițelor
Vocativ buniță bunițelor
  1. bunică.


Traduceri

Anagrame

Referințe