duduit

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din a dudui.

Pronunție

  • AFI: /du.du'it/


Substantiv


Declinarea substantivului
duduit
n. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ duduit duduite
Articulat duduitul duduitele
Genitiv-Dativ duduitului duduitelor
Vocativ duduitule duduitelor
  1. faptul de a dudui; zgomot sacadat; duduitură, durduit.


Traduceri

Referințe