enumera

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din franceză énumérer < latină enumerare.

Pronunție

  • AFI: /e.nu.me'ra/


Verb


Conjugarea verbului
enumera
Infinitiv a enumera
Indicativ prezent
pers. 1 sg.
enumăr
Conjunctiv prezent
pers. 3 sg.
să enumere
Participiu enumerat
Conjugare I
  1. (v.tranz.) a număra succesiv, unul câte unul, a numi rând pe rând elementele unui tot; a înșira.

Cuvinte derivate


Traduceri

Anagrame

Referințe