keçi
turcă
(Türkçe)
Etimologie
Din turca veche eçkü < proto-turcică.
Pronunție
- AFI: /ke.ʧi/
Substantiv
keçi, pl. keçiler
Cuvinte derivate
Cuvinte compuse
- Ankara keçisi
- dağ keçisi
- günah keçisi
- inatçı keçi
- keçi mantarı
- keçi postu
- keçi sakal
- keçi söğüdü
- keçi yemişi
- keçi yolu
- kıl keçisi
- Maltız keçisi
- tiftik keçisi
- yaban keçisi