reconfort

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din franceză réconfort.

Pronunție

  • AFI: /re.kon'fort/


Substantiv


Declinarea substantivului
reconfort
n. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ reconfort reconforturi
Articulat reconfortul reconforturile
Genitiv-Dativ reconfortului reconforturilor
Vocativ reconfortule reconforturilor
  1. (rar) reconfortare.


Traduceri

Referințe