sântuleț

română

Etimologie

Din sânt + sufixul -uleț.

Pronunție

• AFI: /sɨn.tu'leʦ/

Substantiv

Declinarea substantivului sântuleț
m.	Singular	Plural
Nominativ-Acuzativ	sântuleț	sântuleți
Articulat	sântulețul	sântuleții
Genitiv-Dativ	sântulețului	sântuleților
Vocativ	sântulețule	sântuleților

1. (pop.) diminutiv al lui sânt.

Traduceri

Traduceri

Referințe

• DEX '98 via DEX online