karınca

turcă

(Türkçe)

Etimologie

Din turca veche.

Pronunție

• AFI: /kɑ.ɾɯn.ʤɑ/

Substantiv

karınca, pl. karıncalar

1. furnică

Cuvinte compuse

• atlı karınca

Expresii

• düşmanın karınca ise de hor bakma
• kadı ekmeğini karınca yemez
• karınca kanatlanınca serçe oldum sanır
• karıncayı bile incitmemek