επίθημα
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică ἐπίθημα (epíthēma). Împrumut semantic din latină suffixum sau franceză suffixe.
Pronunție
- AFI: /eˈpi.θi.ma/
Substantiv
επίθημα (epíthima)
| Declinarea substantivului επίθημα | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | επίθημα | επιθήματα |
| Genitiv | επιθήματος | επιθημάτων |
| Acuzativ | επίθημα | επιθήματα |
| Vocativ | επίθημα | επιθήματα |
- (gram.) sufix
Antonime
- (gram.) πρόθημα