πείραμα
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică πειρῶμαι (peirōmai).
Pronunție
- AFI: /ˈpi.ɾa.ma/
Substantiv
πείραμα (peírama)
| Declinarea substantivului πείραμα | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | πείραμα | πειράματα |
| Genitiv | πειράματος | πειραμάτων |
| Acuzativ | πείραμα | πειράματα |
| Vocativ | πείραμα | πειράματα |