όροφος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greaca antică ὄροφος.

Pronunție

• AFI: /'ɔ.ɾɔ.fɔs/

Substantiv

όροφος (órofos) m., όροφοι (órifoi) pl.

1. etaj, nivel, cat

Sinonime

• πάτωμα

Cuvinte derivate

• οροφή
• οροφιαίος

Cuvinte apropiate

• πάτωμα