бандикут

De la Wikționar, dicționarul liber

rusă

(русский)

Etimologie

Din engkeză bandicoot.

Pronunție

  • AFI: /bənʲdʲɪ'kut/


Substantiv

бандикут (bandikút)

  1. peramel


m. Singular Plural
Nominativ бандикут бандикуты
Genitiv бандикута бандикутов
Dativ бандикуту бандикутам
Acuzativ бандикута бандикутов
Instrumental бандикутом бандикутами
Prepozițional бандикуте бандикутах

Referințe