De la Wikționar, dicționarul liber
(русский)
Etimologie
Din proto-slavă *orьlъ < proto-indo-europeană *h₃er-.
Substantiv
орёл (orjól)
- acvilă
- (fig.) bărbat curajos
m. |
Singular |
Plural |
Nominativ |
орёл |
орлы |
Genitiv |
орла |
орлов |
Dativ |
орлу |
орлам |
Acuzativ |
орла |
орлов |
Instrumental |
орлом |
орлами |
Prepozițional |
орле |
орлах |