boicota

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din franceză boycotter.

Pronunție

  • AFI: /boj.ko'ta/


Verb


Conjugarea verbului
boicota
Infinitiv a boicota
Indicativ prezent
pers. 1 sg.
boicotez
Conjunctiv prezent
pers. 3 sg.
să boicoteze
Participiu boicotat
Conjugare I
  1. (v.tranz.) a exercita un boicot.

Cuvinte derivate


Traduceri

Anagrame

Referințe