canonicat

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din franceză canonicat, germană Kanonikat.

Pronunție

  • AFI: /ka.no.ni'kat/


Substantiv


Declinarea substantivului
canonicat
n. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ canonicat invariabil
Articulat canonicatul invariabil
Genitiv-Dativ canonicatului invariabil
Vocativ canonicatule invariabil
  1. demnitate de canonic.


Traduceri

Referințe