vilegiaturare

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din vilegiatura.

Pronunție

  • AFI: /vi.le.ʤi.a.tu'ra.re/


Substantiv


Declinarea substantivului
vilegiaturare
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ vilegiaturare vilegiaturări
Articulat vilegiaturarea vilegiaturările
Genitiv-Dativ vilegiaturării vilegiaturărilor
Vocativ ' '
  1. acțiunea de a vilegiatura și rezultatul ei.


Traduceri