șurubuire

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din șurubui.

Pronunție

  • AFI: /ʃu.ru.bu'i.re/


Substantiv


Declinarea substantivului
șurubuire
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ șurubuire șurubuiri
Articulat șurubuirea șurubuirile
Genitiv-Dativ șurubuirii șurubuirilor
Vocativ ' '
  1. acțiunea de a șurubui și rezultatul ei.


Traduceri