țâțucă

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din țâță + sufixul -ucă.

Pronunție

  • AFI: /ʦɨ'ʦu.kə/


Substantiv


Declinarea substantivului
țâțucă
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ țâțucă țâțuci
Articulat țâțuca țâțucile
Genitiv-Dativ țâțucii țâțucilor
Vocativ țâțucă țâțucilor
  1. (reg.) țâțișoară.


Traduceri

Anagrame

Referințe