αλάτι
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă bizantină ἁλάτιν (halátin), care provine din greacă koine ἁλάτιον (halátion) < diminutiv al lui greacă antică ἅλας (hálas), din ἅλς (háls, „sare”).
Pronunție
- AFI: /aˈla.ti/
Substantiv
αλάτι (aláti)
| Declinarea substantivului αλάτι | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | αλάτι | αλάτια |
| Genitiv | αλατιού | αλατιών |
| Acuzativ | αλάτι | αλάτια |
| Vocativ | αλάτι | αλάτια |
- (chim.) sare
- μαγειρικό αλάτι
Cuvinte derivate
- αλατένιος
- αλατερό
- αλατερός
- αλατιέρα
- αλατίζω
- αλατισμένος
- αλατισμός
- αλάτινος
- αλάτισμα
- αλατούχος
- αλατώνω