βουνό

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă bizantină medie βουνό, βουνόν (bounó, bounón), din greacă antică βουνός (bounós, „deal, colină”) < de origine incertă.

Pronunție

• AFI: /vuˈno/

Substantiv

βουνό (vounó)

Declinarea substantivului βουνό
n.	Singular	Plural
Nominativ	βουνό	βουνά
Genitiv	βουνού	βουνών
Acuzativ	βουνό	βουνά
Vocativ	βουνό	βουνά

1. (geogr.) munte

   Το όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων.

2. (p.ext.) zonă muntoasă, munte

   πέρσι περάσαμε τις διακοπές μας στο βουνό.

3. (fig.) munte

Sinonime

• 1: (geogr.) μπαΐρι, όρος

Cuvinte derivate

• βουνάκι
• βουναλάκι
• βουνί
• βουνίσιος
• Βουνό

Cuvinte compuse

cuvinte compuse

-βουνο -βούνι αγριόβουνο βουνοκορφή βουνοπλαγιά βουνοποριά βουνοσειρά

βουνώδης ξεροβούνι παγόβουνο πετρόβουνο πευκοβούνι πρόβουνο χαμοβούνι

Expresii

• η τρέλα δεν πάει στα βουνά, πάει στους ανθρώπους
• μαθημένα τα βουνά στα χιόνια
• παίρνω τα βουνά
• τύχη βουνό

Vezi și

• λόφος
• όρος

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary