ευκαιρία
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică εὐκαιρία (eukairía).
Pronunție
- AFI: /ef.ce.ˈɾi.a/
Substantiv
ευκαιρία (efkairía)
| Declinarea substantivului ευκαιρία | ||
| f. | Singular | Plural |
| Nominativ | ευκαιρία | ευκαιρίες |
| Genitiv | ευκαιρίας | ευκαιριών |
| Acuzativ | ευκαιρία | ευκαιρίες |
| Vocativ | ευκαιρία | ευκαιρίες |
- ocazie
- (p.ext.) oportunitate