κλήρωση
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică κλήρωσις (klírosis) < verbul κληρόω (klēróō, „a numi în funcție”).
Pronunție
- AFI: /ˈkli.ɾo.si/
Substantiv
κλήρωση (klírosi)
| Declinarea substantivului κλήρωση | ||
| f. | Singular | Plural |
| Nominativ | κλήρωση | κληρώσεις |
| Genitiv | κλήρωσης, κληρώσεως | κληρώσεων |
| Acuzativ | κλήρωση | κληρώσεις |
| Vocativ | κλήρωση | κληρώσεις |