ρίζα
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică ῥίζα (rhíza, „rădăcină; sursă”).
Pronunție
- AFI: /ˈɾi.za/
Substantiv
ρίζα (ríza)
| Declinarea substantivului ρίζα | ||
| f. | Singular | Plural |
| Nominativ | ρίζα | ρίζες |
| Genitiv | ρίζας | ριζών |
| Acuzativ | ρίζα | ρίζες |
| Vocativ | ρίζα | ρίζες |
- (bot.) rădăcină
- μερικά λαχανικά, όπως το καρότο, είναι ρίζες και όχι καρποί
- (gram.) rădăcină
- (mat.) rădăcină