χρόνος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greaca antică χρόνος.

Pronunție

• AFI: /'xrɔ.nɔs/

Substantiv

χρόνος (chrónos) m., χρόνοι (chrónoi) pl.

1. timp
2. an

Cuvinte derivate

• χρονικός
• χρονοβόρος
• χρονιάρικος
• χρονόμετρο
• πρωτοχρονιά, πρωτοχρονιάτικος, πρωτοχρονιάτικα
• δίχρονος, τρίχρονος, τετράχρονος

Cuvinte compuse

• αναχρονικός
• άχρονος
• διαχρονικός
• μετάχρονος
• προτερόχρονος
• πρόχρονος
• σύγχρονος
• υστερόχρονος

Expresii

• εν ευθέτω χρόνω