bundiță

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din bundă + sufixul -iță.

Pronunție

  • AFI: /bun'di.ʦə/


Substantiv


Declinarea substantivului
bundiță
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ bundiță bundițe
Articulat bundița bundițele
Genitiv-Dativ bundiței bundițelor
Vocativ bundiță bundițelor
  1. diminutiv al lui bundă.

Cuvinte compuse


Traduceri

Referințe