strâmbet

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din a strâmba + sufixul -et.

Pronunție

  • AFI: /strɨm'bet/


Substantiv


Declinarea substantivului
strâmbet
n. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ strâmbet strâmbete
Articulat strâmbetul strâmbetele
Genitiv-Dativ strâmbetului strâmbetelor
Vocativ strâmbetule strâmbetelor
  1. (rar) strâmbătură, grimasă.


Traduceri

Referințe