wischen

De la Wikționar, dicționarul liber

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germana medie de sus wischen < germana veche de sus wisken.

Pronunție

  • AFI: /ˈvɪʃn̩/


Verb


Conjugarea verbului
wischen
Infinitiv wischen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
wischst
wischt
Indicativ imperfect wischte
Participiu perfect gewischt
Verb auxiliar haben
  1. a curăța, a șterge, a face curat

Cuvinte compuse

Cuvinte apropiate