ανάβαση
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică ἀνάβασις (anábasis) < ἀναβαίνω (anabaínō, „a se urca”).
Pronunție
- AFI: /aˈna.va.si/
Substantiv
ανάβαση (anávasi)
| Declinarea substantivului ανάβαση | ||
| f. | Singular | Plural |
| Nominativ | ανάβαση | αναβάσεις |
| Genitiv | ανάβασης, αναβάσεως | αναβάσεων |
| Acuzativ | ανάβαση | αναβάσεις |
| Vocativ | ανάβαση | αναβάσεις |
- urcuș, ascensiune; (spec.) suire, înălțare
- (fig.) ascensiune, avansare