δεινόσαυρος

De la Wikționar, dicționarul liber

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică δεινός (deinós, „teribil, oribil, cumplit”) + σαῦρος (saûros, „șopârlă, reptilă”).

Pronunție

  • AFI: /ði.'nɔ.sav.ɾɔs/


Substantiv

δεινόσαυρος (deinósauros)

Declinarea substantivului
δεινόσαυρος
m. Singular Plural
Nominativ δεινόσαυρος δεινόσαυροι
Genitiv δεινόσαυρου/δεινοσαύρου δεινόσαυρων/δεινοσαύρων
Acuzativ δεινόσαυρο δεινόσαυρους/δεινοσαύρους
Vocativ δεινόσαυρε δεινόσαυροι
  1. (zool.) dinozaur
  2. (fig.) relicvă, dinozaur

Referințe