πλανήτης
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă antică πλανήτης (planḗtēs, „vagabond, călător”).
Pronunție
- AFI: /plaˈni.tis/
Substantiv
πλανήτης (planítis)
| Declinarea substantivului πλανήτης | ||
| m. | Singular | Plural |
| Nominativ | πλανήτης | πλανήτες |
| Genitiv | πλανήτη | πλανητών |
| Acuzativ | πλανήτη | πλανήτες |
| Vocativ | πλανήτη | πλανήτες |
- (astron.) planetă