σκύλος

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică σκύλος (skúlos, „piele”).

Pronunție

• AFI: /'sci.lɔs/

Substantiv

σκύλος (skýlos)

Declinarea substantivului σκύλος
m.	Singular	Plural
Nominativ	σκύλος	σκύλοι
Genitiv	σκύλου	σκύλων
Acuzativ	σκύλο	σκύλους
Vocativ	σκύλε	σκύλοι

1. (zool.) câine
2. (iht.) câine-de-mare
3. (fig.) om rău și hain, câine

Sinonime

• 1: (zool.) κύων
• 2: (iht.) σκυλόψαρο

Cuvinte derivate

• σκυλάδικο
• σκυλάκι
• σκύλαξ
• σκύλαρος
• σκυλί
• σκυλίτσα
• σκυλιάζω
• σκύλιασμα
• σκυλίσιος
• σκυλίτσα

Cuvinte compuse

cuvinte compuse

σκυλοβαριέμαι σκυλοβρίζω σκυλόβρισμα σκυλοδόντης σκυλοδόντι σκυλόδοντο σκυλοδρομία σκυλοκαβγάς σκυλοκέφαλος σκυλολόι σκυλομούρης σκυλόμουτρο σκυλοπνίχτης σκυλοπόταμος

σκυλόψαρο σκυλοκαβγάς σκυλοτρώγομαι σκυλού σκυλόψαρο σκυλόψυχος αγριόσκυλο καραβόσκυλος κοπρόσκυλο κυνηγόσκυλο λυκόσκυλο μαντρόσκυλο παλιόσκυλο τσοπανόσκυλο

Expresii

• εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του
• τρώγονται σαν το σκύλο με τη γάτα

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary

---

greacă antică

(Ἀρχαία ἑλληνικὴ)

Etimologie

Etimologie lipsă. (Ajută)

Pronunție

• AFI: /skýlos/

Substantiv

σκύλος (skulos) n.

1. piele (de om sau animal)