aestas
latină
(Latina)
Etimologie
Din proto-indo-europeană *h₂eydʰ- („arsură, ardere; foc”). Înrudit cu latină aestus (aedis) și greacă antică αἴθω (aíthō).
Pronunție
- AFI: /'ae̯s.taːs/
Substantiv
| Declinarea substantivului aestās | ||
| f. | Singular | Plural |
| Nominativ | aestās | aestātēs |
| Genitiv | aestātis | aestātum |
| Dativ | aestātī | aestātibus |
| Acuzativ | aestātem | aestātēs |
| Ablativ | aestāte | aestātibus |
| Vocativ | aestās | aestātēs |