weggehen

De la Wikționar, dicționarul liber

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din Weg + gehen.

Pronunție

  • AFI: /vɛkɡeːən/


Verb


Conjugarea verbului
weggehen
Infinitiv weggehen
Indicativ prezent
pers. 2 sg., 3 sg.
gehst weg
geht weg
Indicativ imperfect ging weg
Participiu perfect weggegangen
Verb auxiliar sein
  1. a pleca, a se duce, a merge
  2. a dispărea

Sinonime

Cuvinte derivate