îndumnezeire

De la Wikționar, dicționarul liber

română

Etimologie

Din a îndumnezei.

Pronunție

  • AFI: /ɨn.dum.ne.zeˈi.re/


Substantiv


Declinarea substantivului
îndumnezeire
f. Singular Plural
Nominativ-Acuzativ îndumnezeire îndumnezeiri
Articulat îndumnezeirea îndumnezeirile
Genitiv-Dativ îndumnezeirii îndumnezeirilor
Vocativ îndumnezeire îndumnezeirilor
  1. (livr.) faptul de a îndumnezei; divinizare, adorație.


Traduceri

Referințe