όπλο

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greacă antică ὅπλον (hóplon, „scut mare”).

Pronunție

• AFI: /ˈo.plo/

Substantiv

όπλο (óplo)

Declinarea substantivului όπλο
n.	Singular	Plural
Nominativ	όπλο	όπλα
Genitiv	όπλου	όπλων
Acuzativ	όπλο	όπλα
Vocativ	όπλο	όπλα

1. (mil.) armă
2. (mil.) mijloc de luptă
3. (spec.) carabină, pușcă

Cuvinte derivate

• οπλαρχηγός
• οπλίζω
• οπλισμός
• οπλίτης
• οπλοπώλης
• οπλοθήκη
• οπλοποιός
• οπλοφόρος
• οπλοπολυβόλο
• οπλοστάσιο
• οπλοχρησία

Cuvinte apropiate

• άοπλος
• ένοπλος
• πάνοπλος

Expresii

• για την τιμή των όπλων

Vezi și

• Στρατός Ξηράς

Referințe

• Βικιλεξικό
• Wiktionary