όπλο

greacă

(Ελληνικά)

Etimologie

Din greaca antică ὅπλον.

Pronunție

• AFI: /'ɔ.plɔ/

Substantiv

όπλο (óplo) n., όπλα (ópla) pl.

1. armă
2. mijloc de luptă

Cuvinte derivate

• οπλαρχηγός
• οπλίζω
• οπλισμός
• οπλίτης
• οπλοπώλης
• οπλοθήκη
• οπλοποιός
• οπλοφόρος
• οπλοπολυβόλο
• οπλοστάσιο
• οπλοχρησία

Cuvinte apropiate

• άοπλος
• ένοπλος
• πάνοπλος