μονοπάτι
(Ελληνικά)
Etimologie
Din greacă medie μονοπάτι(ν) (monopátin), din μονόπατος (monópatos) < compus din μόνος (mónos, „singur”) + -ο- (-o-) + πατώ (pató, „a călca, a merge”).
Pronunție
- AFI: /mo.noˈpa.ti/
Substantiv
μονοπάτι (monopáti)
| Declinarea substantivului μονοπάτι | ||
| n. | Singular | Plural |
| Nominativ | μονοπάτι | μονοπάτια |
| Genitiv | μονοπατιού | μονοπατιών |
| Acuzativ | μονοπάτι | μονοπάτια |
| Vocativ | μονοπάτι | μονοπάτια |
Sinonime
Cuvinte derivate
Descendenți
- aromână: munupati